5- در اطعام واجب است كه هر مسكين را يكبار سير كند، بنابراين اگر بايد شصت مسكين را اطعام دهد، دوبار غذا دادن به سى مسكين كفايت نمى‌كند.

6- اگر فقيرانى كه شخص كفاره دهنده مى‌خواهد اطعام كند بزرگ وكوچك هستند، اگر اطعام به صورت دادن خود غذا يا پرداخت بهاى خريد آن باشد، همانگونه كه به فرد بزرگ يك مُد طعام مى‌دهد بايد به كوچك هم همان اندازه‌بدهد.

اما اگر اطعام به صورت سير كردن است، بنابر احتياط، بايد هر دو نفر كوچك را يك فرد بزرگ به حساب آورد.

پوشاندن‌

7- در كفاره‌هايى كه پوشاندن فقرا در آن واجب است، اين پوشاندن «يالباس دادن» بايد برحسب متعارف باشد، به اين معنا كه به فقير لباسهايى بدهد كه عرف آنرا پوشش كامل مى‌داند، بنابراين پوشش كمتر از مثلًا يك پيراهن ويك شلوار كفايت نمى‌كند.

8- همانطور كه در اطعام گذشت، در مورد پوشش نيز واجب است كه عدد مورد نظر رعايت شود وحتماً تعداد افراد خواسته شده در كفاره پوشانده شوند، بنابراين چند بار پوشاندن يك فرد يا تعدادى از افراد كفايت نمى‌كند.

بنابراين اگر پوشش ده نفر مسكين مقصود است، دو بار پوشاندن پنج نفركفايت نمى‌كند.

9- واجب است كه خود لباسها را به مسكينها بدهد، اما اگر مى‌خواهد بهاى خريد آن را بپردازد بايد شرط كند كه حتماً با آن پول، لباس‌خريده شود.

جايگزينهاى كفّاره‌

10- اگر بر شخص دو ماه روزه يا اطعام شصت مسكين واجب است، اما او نتواند هيچ يك از آنها را انجام دهد بايد در عوض هيجده روز پشت سرهم روزه بگيرد، واگر اينكار نيز برايش مقدور نيست، هر چند روز كه مى‌تواند روزه‌گرفته ويا هر اندازه ممكن است صدقه بدهد، واگر از همه اين موارد ناتوان است وهيچكدام را نمى‌تواند انجام دهد به درگاه خداوند استغفار كند ولو يكبار.