17- وصيت براى كافر ذمّى ونيز براى مرتد ملّى صحيح است؛ اما وصيت براى كافر حربى ونيز مرتد فطرى بنابر قول نزديكتر به قواعد فقهى صحيح نيست.

وصى‌

18- همانطور كه اشاره كرديم يكى از انواع وصيت آن است كه انسان، ديگرى را مامور كند به وصيتهايش عمل كرده وآنها را اجرا نمايد كه به طرف دوم وصى يا موصى اليه «كسى كه به او وصيت شده» مى‌گويند.

19- وصى بايد شرايط زير را داشته باشد:

نخست: بلوغ‌

دوم: عقل‌

سوم: اسلام‌

چهارم: اينكه مورد وثوق باشد.

20- اگر وصى بعد از مرگ وصيّت كننده شرايط لازم را از دست داد، امر به حاكم شرع باز مى‌گردد تا او شخص ديگرى را براى اجراى وصيت ميت تعيين كند.

21- بر وصى واجب نيست كه حتماً وصيّت را قبول كند، بلكه مى‌تواند مادامى كه وصيّت كننده زنده است، وصيّت را رد كند، البته به شرطى كه خبر رد وعدم قبول را به او برساند، اما اگر بعد از مرگ وى، ويا قبل از مرگ ولى بدون اطلاع او وصيّت را رد كند، درست نيست، بلكه بايد به آن وصيتها متعهد بوده وبه مفادّش عمل نمايد.

22- وصيّت كننده مى‌تواند به بيش از يك نفر وصيت كند، بنابراين اگر او به استقلال هر كدام از اوصياى خود در عمل تصريح كند، هر يك مستقلًا مى‌تواند اقدام كند، واگر به استقلال تصريح نكرده، ويا به عمل جمعى وگروهى تصريح كرده باشد، هيچكدام از اوصيا حق ندارد بطور مستقل اقدام نمايد ودر زمانى كه بينشان اختلافى پيش آيد مرجع حل اختلاف حاكم شرع خواهد بود.

23- اگر يكى از دو وصى بميرد يا شرايط لازم را از دست بدهد، آن وصى ديگر مى‌تواند به تنهايى عمل به وصيت را انجام دهد، وحاكم شرع نيز نبايد شخص‌