ديگرى را جايگزين وى كند، اين در صورتى است كه ظاهر وصيّت اين باشد كه هر يك از دو وصى بتنهايى حق تصرف در اموال وتنفيذ وصيت ميت را دارد، اما اگر معلوم شد كه مراد از تعيين دو وصى به اين معنا است كه يك نفر به تنهايى براى اينكار كفايت نمى‌كند، در اين حالت حاكم شرع بايد شخص ديگرى را به جاى وصى مفقود قرار دهد.

24- اگر وصى به تنهايى از اجرا وعمل به وصيت ناتوان بود، حاكم شرع شخص ديگرى را براى كمك به او تعيين مى‌كند.

25- اگر وصى در عمل به مسؤوليتش خيانت كند، حاكم شرع حق دارد- به صلاحديد خود- او را عزل كرده و شخص ديگرى را به جاى او تعيين كند، ويا فردى امين را براى مراقبت از او بگمارد تا به نحوه كار او نظارت كند.

26- وصى از نظر شرعى امين است، بنابراين اگر اموال تحت نظارت وى تلف شده ويا خسارتى ببيند، او ضامن نيست، مگر اينكه اين امر بر اثر تجاوز از وظايف واجبش، يا سهل انگارى واهمال در مسؤوليتش، يا عمل بر خلاف مفاد وصيت صورت پذيرد.

27- وصى حق ندارد بعد از مرگ وصيت كننده از عمل واجراى وصيت اوشانه خالى كند، همچنانكه حق ندارد اينكار را بر عهده ديگرى بگذارد.

28- اگر ميت بدون تعيين شخصى بعنوان وصى براى اجراى وصاياى خود، وصيتهايى بكند، امر به حاكم شرع باز مى‌گردد كه مى‌تواند خود به اين كارمبادرت ورزد ويا كسى را براى اجراى وصيت تعيين كند.

ناظر

29- وصيت كننده حق دارد كه ناظرى را براى نظارت بر كار وصى در اجراى صحيح وصيت تعيين كند.

30- مسؤوليتهاى ناظر را شخص وصيت كننده تعيين مى‌كند، بنابراين ممكن است مسؤوليتش نظارت بر عملكرد وصى در جهت اجراى كامل مفاد وصيت باشد، يا وظيفه او رايزنى با وصى درباره چگونگى اجراى وصيت باشد، ويا اساساً