شرايط اقرار

4- در صحت اقرار وترتيب اثر بر آن، بايد شرايط زير فراهم آيد:

الف: اقرار بايد به نحو قطعى كه هيچ ترديدى در آن نباشد صورت پذيرد، بنابراين اگر كسى بگويد: «احتمال مى‌دهم كه به تو بيست گرم طلا بدهكار باشم»، اين اقرار نيست، ونيز اگر گفت: «گمان مى‌كنم»، يا «شايد»، يا عباراتى شبيه به اين كه ترديد وشك را نشان مى‌دهد، آن عبارت اقرار تلقّى نخواهد شد.

ب: عبارت بايد صراحتاً يا ظاهر آن بر اقرار يكنفر نسبت به خود دلالت كند، بنابراين اگر مثلًا بگويد: «بين ما دينى است به مقدار هزار تومان» اين اقرار به چيزى نيست، زيرا اين عبارت دلالت نمى‌كند كه چه كسى بدهكار وچه كسى طلبكار است.

ج: در اعتبار اقرار وترتيب اثر دادن به آن، شرط است كه به ضرر اقرار كننده باشد، مانند اينكه به بدهكاريش نسبت به ديگرى ويا به عدم‌طلب چيزى از كسى اقرار كند.

اما اگر اقرار به ضرر شخص ديگرى باشد، مانند اينكه بگويد محمد هزارتومان به على بدهكار است اين اقرار بر كسى نخواهد بود، وبا اين گفته چيزى براى على ثابت نمى‌شود، وهمچنين است اگر اقرار به نفع خود شخص باشد، مانند اينكه بگويد: «فلانى هزار تومان به من بدهكار است» كه اين اقرار عليه ديگرى نافذ نيست.

د: چيزى كه به آن اقرار مى‌شود، اگر مال باشد، بايد در زمره اموالى باشد كه تملك آن براى طرف دوم اقرار صحيح باشد. بنابراين اقرار به خوك، شراب وهر نوع آلات وابزار حرام براى شخص مسلمان صحيح نيست، چرا كه مسلمان مالك اينگونه چيزها نمى‌شود.

5- اگر اقرار كننده به چيزى مجهول ويا براى طرفى نامعلوم اقرار كند مانند اينكه بگويد: «من به فلانى مقدارى پول بدهكارم»، يا بگويد: «كسى هزار تومان از من مى‌خواهد»، اقرارش صحيح بوده، واز او خواسته مى‌شود تا گفته‌اش راتوضيح داده، ابهام را بر طرف كند.

شرايط اقرار كننده‌

6- اقرار كننده بايد شرايط عمومى اهليّت مانند بلوغ، عقل، قصد واختيار را دارا باشد. اما كودك نابالغ و همچنين ديوانه، مست، حواس پرت، كسى كه به‌