4- اگر قبول به صورت عملى ونه با اظهار لفظى باشد نيز عاريه صحيح است. مثل اينكه كتاب را به قصد استفاده از عاريه دهنده بگيرد.

5- در عاريه، معاطات يعنى صرف عمل داد وستد بدون هيچ گونه اظهارلفظى از دو طرف نيز صحيح است، بنابراين اگر شخصى وارد كتابخانه عمومى‌شود وبه فهرست كتابها مراجعه وكتابى را انتخاب نمايد وسپس عنوان آنرا بر روى كاغذى نوشته وبه كتابدار كه مسؤول آوردن كتاب براى مراجعه كنندگان است تحويل دهد، وبعد از آن مراجعه كننده كتاب را براى مطالعه بگيرد، اين داد وستد يك عاريه معاطاتى خواهد بود وصحيح است، اگر چه الفاظ ايجاب وقبول رد وبدل نشده است.

شرايط عاريه دهنده‌

6- عاريه دهنده بايد شرايط عمومى اهليّت را براى تصرف در اموالش مانند بلوغ وعقل را داشته باشد وبجهت سفاهت يا ورشكستگى از تصرف در اموالش منع نشده باشد.

7- اما عاريه دادن مال از سوى شخص ورشكسته، اگر با موافقت طلبكاران باشد صحيح است. ونيز از سوى كسى كه به دليل سفاهت محجور عليه است، ويا از كودك نابالغ، ويا از ديوانه، اگر با رضايت وليشان باشد اشكالى ندارد.

8- در صحت انعقاد عاريه، كافى است كه عاريه دهنده مالك منفعت آن باشد ولازم نيست كه مالك عين آن شى‌ء باشد. بنابراين اگر مثلًا اتومبيلى را كرايه كرد، مى‌تواندآنرا به ديگرى عاريه دهد به شرط اينكه در قرارداد اجاره اتومبيل يا در عرف مردم اين كار منعى نداشته باشد.

شرايط عاريه گيرنده‌

9- از آنجا كه عاريه عقدى است متعلق به انتفاع از شى‌ء وهيچگونه انتقال ملكيت در آن نيست، لذا جز قابليت واهليّت استفاده از مورد عاريه، هيچ امر ديگرى در عاريه گيرنده شرط نيست. بنابراين عاريه گرفتن چيزى توسط كودك‌