قرارداد ضمانت بدون رضايت وقبول او تحقق نمى‌يابد، چرا كه طلبكار حق دارد كه با روش وصول حقش موافقت كند، زيرا انتقال دِين يا بدهى از شخص بدهكار به ضامن امكان دارد بر طلبكار تأثير منفى بگذارد، پس وى حق دارد كه آنرا قبول يا رد كند.

ضمانت، قراردادى لازم‌

5- ضمانت، قراردادى لازم است، بنابراين اگر به نحو صحيح وهمراه با رضايت دو طرف صورت گيرد، هچ يك حق به هم زدن آنرا ندارد. با ضمانت، بدهى از عهده بدهكار به عهده ضامن منتقل مى‌شود، وبدهكار نسبت به بدهى خود برى‌ءالذمه مى‌شود، بنابراين طلبكار نمى‌تواند حق خود را از بدهكار مطالبه كند، بلكه بايد آنرا از ضامن بخواهد.

6- گفتيم كه درستى ضمانت نياز به رضايت بدهكار ندارد، اما اگر با رضايت وموافقت او باشد، ضامن حق دارد كه آنچه را به طلبكار مى‌پردازد از بدهكار مطالبه كند، ولى اگر ضمانت بدون موافقت بدهكار باشد، ضامن حق ندارد از او چيزى را مطالبه كند واين عملش به منزله ى اداى دين او بطور داوطلبانه مى‌باشد.

7- عدم شرطيت موافقت بدهكار، در حالات طبيعى است، اما اگرضمانت از او موجب زيان ديدن او ويا افتادن او در يك سختى شديد «حرج» شود، ضمانت، متوقف بر رضايت او خواهد بود، مانند اينكه شخصى كه از لحاظ اجتماعى بدنام است، ضمانت كند كه بدهى فردى كه داراى وجهه اجتماعى ودينى بالايى است را پرداخت كند، به گونه‌اى كه اين امر به نيك نامى او ضرربزند، پس اگر بدهكار ضمانت را رد كند در چنين صورتى ضمانت واقع نمى‌شود.

شرايط ضمانت‌

8- در صحت ضمانت امور زير شرط است:

اول: دو طرف قرارداد «ضامن وطلبكار» بايد واجد شرايط عمومى‌اهليّت باشند، شامل، بلوغ، عقل، اختيار، قصد، وعدم محجوريت بدليل‌سفاهت. عدم محجوريت بدليل ورشكستگى نيز تنها در مورد طلبكار شرط است.