الف- صيغه ايجاب وقبول كه در بسيارى از قراردادها شرط شده‌است، وشريعت- در برخى از عقود مانند عقد نكاح- برآن تأكيد فراوان نموده است.

ب- گواه گرفتن در برخى عقود، چون خداوند به گواه گرفتن در هنگام دِيْن، وصيّت وطلاق دستور مى‌دهد ونيز در احاديث شريف گواه گرفتن در عقد نكاح مستحبّ شمرده شده است.

ج- ثبت قرارداد، همچنانكه در باب دِيْن آمده است.

2- مى‌توان از آيه 282 سوره بقره، كه به آيه ى دِيْن معروف است، دسته‌اى از احكام مرتبط با صورت قرارداد را استخراج كرد. البتّه بايد گفت اين احكام تنها به دايره دِيْن محدود نمى‌شوند، بلكه مى‌توان آنها را به مثابه احكام ثبت تمام قراردادهايى دانست كه به علّت داشتن زمانبندى معيّن ويا تعدّد طرفهاى قرارداد كه ممكن است به نزاع واختلاف منجر شود، ويا به سبب پيچيدگى جزئيّات مبادله، ويا امورى از اين دست، نيازمند ثبت هستند. اين احكام عبارت‌اند از:

الف- در صورت مدّت‌دار بودن قرارداد، بايد زمان آنرا مشخّص نمود.

ب- بهتر آن است كه قرارداد چه كوچك وچه بزرگ، با جزئيّاتش ثبت شود.

ج- مى‌بايست در نگارش وثبت قرارداد امانتدارى رعايت شود.

د- گواه گرفتن بر قرارداد.

ه-- بايد شرايط صيغه عقد از جمله ايجاب وقبول وديگر شرايط كه در ادامه به آنها اشاره خواهد رفت، به دقّت مورد توجّه قرار گيرند.

درونمايه قرارداد

مراد از درونمايه قرارداد، حقيقت معامله ومحتواى قراردادى است كه بين دوطرف بسته مى‌شود. درونمايه قرارداد با فراهم آمدن شرطهايى محقّق مى‌گردد كه اين شرايط به گونه‌هاى زير تقسيم مى‌شوند:

1- حد ومرز قرارداد؛ حد ومرز قرارداد برپايى عدل وانصاف وعدم ستمگرى است، ازهمين رو هر قراردادى كه به دليلى از اين مرزها تجاوز كند، يعنى‌