«و «به ياد آوريد» زمانى را كه از بنى اسرائيل پيمان گرفتيم كه جز خداى يگانه را پرستش نكنيد، وبه پدر ومادر ونزديكان ويتيمان وبينوايان نيكى كنيد، وبه مردم نيك بگوييد، نماز را برپا داريد، وزكات بدهيد. سپس «با اينكه پيمان بسته بوديد» همه شما جز عده كمى- سرپيچى كرديد، و «از وفاى به پيمان خود» روى گردان شديد».

رهيافت وحى:

پيوندها به پيوندهاى ولايى وپيوندهاى خويشى تقسيم مى شوند. در اين بين ولايت ريشه در ميثاق وپيمان دارد. چرا كه هر انسان رهبران خود را با آگاهى كامل واراده شخصى خود برمى گزيند، اما رابطه خويشى به واسطه تقدير الهى براى هر كس به وجود آمده است. تقديرى كه بايد خود را به آن سپرد واز آن تقدير حكيمانه به خوبى بهره جست.

از اين رو مى توان انتساب هركس را در اين جهان به دوگونه ارادى وتقديرى دانست. در واقع اين خود آدمى است كه دين ومذهب ومشى سياسى خود را انتخاب مى كند ولى گزينش محلّ تولّد، پدر ومادر، عمو ودايى وخويشان ديگر در اختيار انسان نيست وآن را خداوند متعال مقدّرمى سازد.

از اين رهگذر بايد گفت: تمدّن نيرومند آن تمدّنى است كه بر بنياد دو پايه اراده وتقدير بنا شده باشد. فرزندان چنين تمدّنى به عهد وپيمان الهى پايبند مى مانند، ودر صورت برگزيدن يك دين، تحت هيچ شرايطى از گزينش خود باز نمى گردند، همچنين از سوى ديگر به تقدير الهى با ديده احترام مى نگرند، وبه خويشان خود احسان وبا ايشان هميارى مى كنند. اما آنان كه پيمان شكنى مى كنند وپيوندهاى خويشى را مى گسلند، فرجامى جز تباهى كه در قالب ظلم وستم ويا خشونت وترس ووحشت ويا در قالب از هم گسيختگى وواپس ماندگى نمايان مى شود، نخواهند داشت.

احكام:

1- هر كس بايد رهبرى شرعى خود را از رهگذر انديشه وسنجش وتحقيق برگزيند، وپس از طى اين مراحل به رهبرى خود چنگ زند وبه عهد وپيمانى كه با آن بسته پايبند بماند.