تواند بدون اينكه متحمّل سختى يا زيانى شود گليم خود را از آب بيرون كشد. در ادامه به برخى آموزه هايى كه در اين باب وارد شده اشاره خواهد شد:

الف- مستحب است انسان با توجه به توان ووسع خود، ميزان غذايش را تنظيم كند. از امام صادق (ع) در اين باره نقل شده كه:

«ليس فى الطعام سرف»

[1] «در غذا نبايد اسراف كرد.»

ب- معمولا مهمانيها به ابزارى براى به سختى افتادن ميزبانان بدل شده اند، حال آنكه اسلام از اين امر نهى مى كند ودر واقع مستحب است كه مهمان، ميزبان را به سختى نيندازد. از امام حسين (ع) روايت شده كه فرمودند:

«دعا رجل أميرالمؤمنين على بن ابى طالب، فقال له: أجبت على أن تضمن لى ثلاث خصال، قال: وما هى يا أميرالمؤمنين؟ قال: أن لاتدخل علىّ شيئاً من خارج، ولا تدخر عنى شيئاً فى البيت ولا تجحف بالعيال، قال: ذلك لك، فأجابه على‌

(ع).» [2]

«مردى اميرمؤمنان على بن ابيطالب را به منزل خود خواند، «آن حضرت» به وى فرمودند: به شرط اين كه سه چيز را درباره اين دعوت تضمين كنى، دعوتت را اجابت مى كنم، مرد گفت: آن سه شرط چيستند يا اميرالمؤمنين؟ آن حضرت فرمود: اينكه براى من چيزى از بيرون نياورى، وچيزى از آنچه در خانه هست از من دريغ نكنى، واينكه به خانواده خود ستم نكنى، آن مرد گفت: آن سه شرط را فراهم مى آورم، پس على (ع) دعوت وى را پذيرفتند».

از سويى مستحب است مهمان، آنچه را كه ميزبان برايش آماده مى كند، ناچيز نشمارد. از پيامبر اكرم (ص) در اين باره نقل شده:

«ومن احتقر ما يقرب إليه أخوه لم يزل فى مقت الله يومه وليلته». [3]

«وهركس آنچه را كه برادرش به او تقديم مى كند، كوچك شمارد، شب وروز مورد غضب خدا خواهد بود»

همچنين مستحب است كه ميزبان از آنچه مى آورد شرمسار نشود. از رسول خدا نقل شده كه فرمودند: