ز- همچنين مستحب است ساكنان يك شهر، برادران رهگذر ومسافر خود را براى غذا دعوت كنند. از پيامبر اكرم (ص) نقل شده كه فرمودند:

«إذا دخل رجل بلدة فهو ضيف على من بها من أهل دينه حتى يرحل عنهم، ولاينبغى للضيف أن يصوم إلّا بإذنهم لئلا يعملوا له الشى‌ء فيفسد عليهم، ولاينبغى لهم أن يصوموا إلا بإذنه لئلا يحتشمهم فيترك لمكانهم». [1]

«هرگاه كسى وارد شهرى شود، تا وقتى كه از آن شهر خارج شود مهمان برادران دينى خود در آن شهر است، ومهمان اجازه ندارد بدون اذن ميزبان روزه بگيرد، تا براى او كارى انجام ندهند كه او زحمت ايشان را تباه سازد. همچنين ميزبانان نيز نمى توانند روزه بگيرند مگر به اذن ميهمان، تا اينكه مهمان از شرم ايشان را به حال خود رها سازد وبرود».

ح- همچنين تكريم كردن مهمان واحترام به وى مستحب مى باشد، از رسول اكرم (ص) نقل شده كه فرموده اند:

«من كان يؤمن بالله واليوم الآخر فليكرم ضيفه». [2]

«هركس به خدا وروز فرجام ايمان دارد بايد مهمان خود را تكريم كند».

از اميرمؤمنان نيز در اين باره نقل شده كه فرمودند:

«أكرم الضيف وإن كان حقيراً». [3]

«مهمان را تكريم كن هرچند خوار وحقير باشد».

در واقع از اهل بيت (ع) آموزه هاى فراوانى در باب تكريم مهمان وآداب مهماندارى به دست ما رسيده كه اين آموزه ها موجب استحكام پيوندهاى برادران مؤمن با يكديگر مى شود وامر غذا خوردن را به يكى از مناسبات موفق اجتماعى تبديل مى كند.

چهارم: غذا وتدبير معيشت‌

انسان بايد راه ميانه روى را در معيشت برگيرد وبه اندازه توانايى ووسعش به امر تغذيه اهتمام ورزد، پس نبايد خود را بيش از توانايى خويش- به سختى افكند. از سويى خداوند متعال بيش از نياز بشر، غذا فراهم آورده، به گونه اى كه هر مؤمنى مى‌