«أكرم اخلاق النبيين والصديقين والشهداء والصالحين التزاور فى الله، وحق على المزور أن يقرِّب إلى أخيه ما تيسَّر عنده ولو لم يكن إلا جرعة من ماء، فمن احتشم أن يقرب إلى أخيه ما تيسَّر عنده، لم يزل فى مقت الله يومه وليلة.». [1]

«شريف ترين اخلاق پيامبران وصديقان وشهدا وشايستگان، ديدار كردن با ديگران براى خداست، وحقى است برگردن ميزبان كه براى برادرش از هر آنچه دارد چيزى آماده وبه وى تقديم كند، هرچند جرعه اى آب باشد. پس هركس از اينكه از هرآنچه دارد چيزى براى برادرش آماده كند، شرمسار شود، روز وشب مورد خشم خدا خواهد بود.»

ج- جايز نيست كسى غذايى بيش از توان خود فراهم كند تا بدان وسيله رياكارى وشهرت طلبى نمايد. پيامبر اكرم (ص) مى فرمايند:

«من أطعم طعاماً رئاء وسعمة، أطعمه الله من صديد جهنّم، وجعل ذلك الطعام ناراً فى بطنه حتى يقضى بين الناس يوم القيامة.». [2]

«هركس از روى ريا وبراى كسب اعتبار اطعام كند، خداوند او را از چرك جهنم اطعام خواهد كرد، وآن غذا را تا روز قيامت كه ميان مردم داورى مى كند، به آتشى در شكمش تبديل مى نمايد.»

د- گاهى سهل انگارى در بهره بردن از خوراكى ها منجر به اسراف مى شود. از اين رو اسلام آموزه هايى را درباب اهميت دادن به غذا بيان مى دارد. يكى از اين آموزه ها ناپسند بودن دور انداختن ميوه «وساير مواد غذايى» قبل از استفاده كامل از آنهاست.

روايت شده كه امام صادق (ع) در خانه خود به ميوه اى ناتمام كه در گوشه اى افتاده بود برخوردند، آن حضرت خشمگين شده وفرمودند:

«ما هذا؟ إن كنتم شبعتم، فإن كثيراً من الناس لم يشبعوا، فأطعموه من يحتاج إليه.». [3]

«اين چيست؟ اگر سير شده ايد، «بدانيد» كه بسيارى از مردم هنوز سير نشده اند. پس آن را به كسى كه بدان نيازمند است بدهيد.»

همچنين مستحب است با آوردن نان بر سرسفره منتظر چيز ديگرى نمانده، وشروع به خوردن كنيم. از اميرمؤمنان على (ع) روايت شده كه فرمودند: