احكام:

1- خداوند متعال تنها روزى هاى پاكيزه را حلال كرده وخوردنيهاى پليد را حلال نكرده است. حال پرسش اينجاست كه چه چيز معيار تمييز ميان خوردنيهاى پاكيزه وخوردنيهاى ناپاك وپليد است؟

2- پاره اى از خوردنيهاى پاكيزه وبرخى از خوردنيهاى ناپاك وپليد را وحى براى ما مشخّص كرده است، پاره اى ديگر نيز بدون هيچ اختلافى نزد انسانها شناخته شده اند «مانند پليد بودن فضولات انسانى» ودر پاره اى ديگر انسانها ديدگاههاى متفاوتى با يكديگر دارند، پس:

الف: در مورد آن خوردنيهايى كه شرع پاكى وناپاكيشان را معين كرده، بايد به وحى مراجعه كرد.

ب: در مورد آنهايى هم كه عرف بشر معيارى در پاكى وناپاكيشان به دست مى دهد، بايد به همان عرف عامّى كه مورد اتفاق همگان است رجوع كرد.

ج: در موارد اختلافى نيز صاحبان عرفهاى گوناگون، هر يك به عرف خود بازگشته، هر آنچه را در عرف خود پاك يافتند، بخورند واز هر آنچه ناپاك وپليد يافتند دورى گزينند.

ج: آداب غذا خوردن‌

در احاديث وروايات پيامبراكرم (ص) واهل بيت (عليهم السلام) توصيه هاى فراوانى درباره غذاخوردن آمده، كه اكثرا به جهات زير بازميگردند:

1- نيت درغذا خوردن وآنچه به پرهيزكارى وتزكيه نفس مربوط مى شود.

2- هدف از غذا خوردن وآنچه با سلامت وتوان انسان مرتبط است.

3- بُعد اجتماعى تغذيه.

4- بُعد اقتصادى تغذيه.

در آنچه خواهد گذشت به گوشه اى از اين جهات ونصوصى كه درباره آنها وارد شده است اشاره اى خواهد شد: