نخست: تغذيه، پرهيزگارى ونيكوكارى‌

1- هر خواست ونيتى عمل انسان را به رنگى درمى آورد، رنگ عمل مؤمنان نيز نيت وخواست نيكو است. از اين رو نيت وخواست مؤمنان از غذا خوردن نيز چيزى جز پيشه كردن تقوى واطاعت اوامر الهى نيست:

قُلْ إِنَّ صَلَاتِى وَ نُسُكِى وَ مَحْيَاىَ وَ مَمَاتِى لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ «انعام، 162».

بگو:" نماز وتمام عبادات من وزندگى ومرگ من، همه براى خداوند پروردگار جهانيان است.»

2- كتاب الهى پرهيز از غذا خوردن را نفى مى كند، زيرا نمى توان بر غذا خوردنى كه جهت نيرو گرفتن براى پرستش خدا صورت مى گيرد، خرده گرفت:

لَيْسَ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جُنَاحٌ فِيمَا طَعِمُوا إِذَا مَا اتَّقَوْا وَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ثُمَّ اتَّقَوْا وَ آمَنُوا ثُمَّ اتَّقَوْا وَ أَحْسَنُوا وَ اللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ «مائده، 93».

«بركسانى كه ايمان آورده واعمال صالح انجام داده اند، گناهى در آنچه خورده اند نيست، اگر تقوا پيشه كنند وايمان بياورند واعمال صالح انجام دهند، سپس تقوا پيشه كنند وايمان آورند، سپس تقوا پيشه كنند ونيكى نمايند وخداوند، نيكوكاران را دوست مى دارد».

3- مؤمنان خوردن غذا را با نام خدا شروع مى كنند وبا حمد وسپاس الهى به پايان مى برند، امام صادق (ع) در اين باره مى فرمايند:

«إذا وُضِعَ الطعامُ فَسَمّوا، فإنّ الشيطان يقول لأصحابه: أخرجوا فليس لكم فيه نصيب، ومن لم يُسمِّ على طعامه، كان للشيطان معه فيه نصيب». [1]

«هرگاه غذا آورده شد به نام خدا شروع كنيد، چون «در اين هنگام» شيطان به ياران خود مى گويد: بيرون رويد، شما را در آن «غذا» سهمى نيست وهركس بر سر غذا نام خدا را ياد نكند، شيطان با وى در غذا خوردن سهيم خواهد شد».

4- همچنين مؤمنان بر سرغذا وپايان آن به دعا مى پردازند. پيامبر اكرم (ص) هرگاه دست مباركشان را به سوى غذا مى بردند، مى فرمودند:

«بسم الله، بارك لنا فيما رَزَقتَنا وعليك خَلَفُه»

. «به نام خدا، ما را در آنچه روزيمان كردى بركت ده وطعامى جايگزين اين طعام بفرما».