وتربت (مهر) متداول اگر تربت حسينى باشد، از چيزهاى ديگر بهتر است- چنانكه اشاره شد- اما غير آن، برترى وافضليتى‌ندارد.

7- اگر آنچه سجده برآن صحيح است مانند زمين وگياه وكاغذ دردسترس نماز گزار نباشد يامانعى از سجده برآنهاوجود داشته‌باشد، برلباس خود وسپس برمعدن وسپس برپشت دست خود سجده نمايد.

آداب سجده‌

در سجده مستحباتى است كه به برخى از آنها اشاره مى‌كنيم:

1- تكبير گفتن بعد از بلند شدن از ركوع ودر حاليكه ايستاده است. وجايز است تكبير بگويد در حاليكه به سجده مى‌رود.

2- بلند كردن دستها در هنگام تكبير- همانطور كه قبلًا گفته شد-.

3- گذاشتن دستها بر زمين قبل از زانوها در هنگام نشستن براى سجده.

4- قرار گرفتن بيشترين مقدار ممكن پيشانى برروى سجده‌گاه.

5- نهادن بينى برزمين ياحتى برچيزى كه سجده برآن صحيح نيست.

6- نهادن دستها برزمين با انگشتان بهم چسبيده وبه موازات گوشها وروبه قبله.

7- خواندن اين دعا كه از حضرت صادق‌عليه السلام روايت شده قبل‌از ذكر واجب:

«اللَّهُمَّ لَكَ سَجَدْتُ، وَبِكَ آمَنْتُ، وَلَكَ أَسْلَمْتُ، وَعَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ، وَأَنْتَ رَبِّي، سَجَدَ وَجْهِي لِلَّذِي خَلَقَهُ، وَشَقَّ سَمْعَهُ وَبَصَرَهُ، الْحَمْدُ للَّهِ رَبِ‌الْعالَمِينَ‌».

8- تكرار ذكر سجده وبهتر است تسبيح بزرگ (سُبْحانَ رَبِّي الْأَعْلى وَبِحَمْدِهِ) انتخاب شود وسه بار تكرار گردد وبهتر آن است كه‌پنج يا هفت بار تكرار كند وبه پيامبر اسلام‌صلى الله عليه وآله درود بفرستد.

9- گذاشتن پيشانى برزمين وخاك نه سنگ وچوب.

10- دعا در سجده، متعارف اين است كه دعا در سجده اخير شود، ومستحب است كه دعا در مورد حاجات دنيا وآخرت باشدوآنچه از امام باقرعليه السلام نقل شده اين دعاست: يَا خَيْرَ الْمَسْؤُولِينَ، وَيَا خَيْرَ الْمُعْطِينَ، ارْزُقْنِي وَارْزُقْ عِيالِي مِنْ فَضْلِكَ، فَإِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ‌ [1]

11- تَوَرُّك نمودن در نشستن بعد از سجده، يعنى نشستن بر ران چپ وروى پاى راست را بركف پاى چپ قرار دادن.

12- استغفار در جلسه بين دوسجده.