ج- كاه وهمه انواع علف، گياهان تر و خشك، چمن، گياهان خوشبو وگلهاى
غير خوردنى.
د- شاخ وبرگ درخت خرما وهسته خرما.
ه- همه هستههايى كه خوردنى نيست.
و- سبوس گندم وجو وپوست برنج.
ز- تنباكو وساير ميوههاى غيرمأكول مانند حنظل.
ح- ميوههاى نارس وقبل از فرارسيدن وقت خوردن آنها.
ط- پوستهاى غير خوردنى جدا شده از ميوهها مانند پوست انار وليمو و
... اما پوستهايى كه باميوه خورده مىشود مانند پوستخيار وسيب، پس سجده بر آنها
صحيح نيست.
ى- كاغذ هر چند ساخته شده از پنبه ياپشم ياحرير وابريشم باشد.
ك- فرش بافته شده از ليف خرما، نى، ياساير الياف نباتى كه سجده
برآنها صحيح است.
ل- سفال، آجر، گچ، سنگ آهك وهمه مواد خاكى كه باآتش پخته مىشود، اگر
به سبب احتراق، تبديل به چيز ديگر نشدهباشد.
4- نمونههايى از آنچه سجده برآن صحيح نيست:
الف- فرشهاى بافته شده از پنبه، پشم، مو، كُرك، مواد پلاستيكى ونخهاى
مصنوعى.
ب- لباسها وپارچهها به طور كلى.
ج- غذاها، ميوهها، سبزيجات وگلهاى خوردنى.
د- برگ چاى، قهوه وبرگ انگور قبل از خشك شدنش.
ه- ترياك از باب احتياط.
و- خزهها وگياهانى كه در سطح آب مىرويند، از باب احتياط.
ز- معادنى كه لفظ زمين برآنها اطلاق نمىشود مانند آهن، طلا، نقره،
مس، ودهها چيز ديگر.
5- سجده برزمين وخاك، بهتر از سجده بر گياه وكاغذ است، وبهتر از همه،
سجده برتربت امام حسينعليه السلام است كه رواياتى دراين باره نقل شده است.
6- مساجد وخانهها چون غالباً باچيزهايى فرش مىشوند كه سجده برآنها
صحيح نيست، لذا نماز گزار مىتواند يك قطعه گِلخشك شده يا ريگ يا سنگ يا چوب يا
مواد ياد شده ديگر را در جلو خود بگذارد وبرآن سجده نمايد. اما اگر مكان نماز
گزار، ازسنگ، مرمر طبيعى، قطعات صخره فرش شده وپاك باشد مثل مسجد نبوى يا مسجد
الحرام يا صحن مساجد بزرگ و مشاهد مشرّفهائمه اطهارعليهم السلام، سجده برآنها
كافى است ونياز به گذاشتن چيزى ديگر نيست،