خداست. نماز عبادت است؛ روزه و حج، عبادت است، ولى تمام اين عبادت‌ها، يك محور دارد و آن ولايت است.

/ ب‌

نهضت جِبْت‌زدايى/

«طاغوت» زدايى و «جبت» زدايى از يك طرف، و دنبال ولايت رفتن از طرف ديگر، چراغ راه ماست. اگر ولايت نباشد، در هر مرحله‌اى كه شده، حتى پنج دقيقه قبل از مردن باشد، انسان منحرف مى‌شود و مى‌ميرد؛ مؤمن نمى‌ميرد؛ محال است. «صراط مستقيم» اين است؛ هَذا صِراطٌ مُسْتَقيمٌ.

صراط مستقيم چيست؟

صِرَاطَ الَّذِينَ أَ نْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّآ لِّينَ؛ [1] راه كسانى كه‌ آنان را مشمول نعمت خود ساختى؛ نه كسانى كه بر آنان غضب كرده‌اى و نه گمراهان.

آيات قرآن يكديگر را تصديق مى‌كنند و توضيح مى‌دهند.

حال، از قرآن مى‌پرسيم: كسانى كه خداوند آنان را مشمول نعمت خود ساخته كيانند؟!

قرآن جواب مى‌دهد:

وَ مَن يُطِعِ اللَّهَ وَ الرَّسُولَ فَأُولَئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِنَ النَّبِيِّينَ وَ الصِّدِّيقِينَ وَ الشُّهَدَاءِ وَ الصَّالِحِينَ وَ حَسُنَ أُولَئِكَ رَفِيقاً؛ [2]

و كسى كه خدا و پيامبر را اطاعت كند (در روز رستاخيز) همنشين كسانى خواهد بود كه خدا نعمت خود را بر آنان تمام كرده؛ از پيامبران و صدّيقان (امامان) و شهدا و صالحان؛ و آن‌ها رفيق‌هاى خوبى هستند.

كسى كه سر تسليم براى ولايت انبياء و امامان، حضرت علىّ‌بن ابى‌طالب، امام حسن، امام حسين عليهم السلام تا حضرت حجت- صلوات اللَّه و سلامه عليهم اجمعين- فرود نياوَرَد، ودر دلش كبر باشد، حتماً اين «كبر» او، روزى او را در يكى از پرتگاهها مى‌فرستد. اگر ما از يك ماه رمضان همين‌