حاج آقاى مدرّسى: همين آيات قرآن دارد اين عهد و پيمان را براى ما واضح مى‌كند.

يكى از حاضران: در هر صورت ما عالم ذرّ را به خاطر نمى‌آوريم.

يكى از حاضران: آن نكته‌اى كه آقا فرمود، خيلى جالب است، عهد همان عهد «عالم ذرّ» و «عالم السْت» است؛ نهايتاً نمودهايش در اين عالم، فطرت، وجدان و عقل است.

حاج آقاى مدرّسى: و انبيا؛ وعهدى كه انبيا داشتند.

اين نمودها ما را هدايت مى‌كند كه عهدى در كار بوده است؛ اين‌ها به ما عهد را نشان مى‌دهند.

بنابر اين نبايد از ظاهر آيه، دست بكشيم و به تأويلات و توجيهات بچسبيم كه نه، فطرت است و ...؛ اين‌ها متفرّع بر آن اصلِ «عهد الست» است.

حاج آقاى مدرّسى: حال، ديگر آن بحثِ «عالم الَست» يك بحثى است كه خاصّ خودش است.

امّا ببينيد، خداوند مى‌فرمايد:

أَلَمْ أَعْهَدُ إَلَيْكُمْ يَا بَنِى آدَمَ أَنْ لَّا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ انَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبينٌ؛

«عدوّ مبين» يعنى دشمن آشكارى است. دشمنى كه ظاهر است نه ناشناخته؛ خود شيطان، مخلوق خفى و ناپيداست؛ ولى دشمنى او آشكار است. خيال مى‌كنم تفسير كلمه‌ى «عدو مبين» در آيه‌ى بعد (يعنى آيه ى 62) بيان شده است.

/ ب‌

از عملكرد بشر عبرت بگيريد!

وَ لَقَدْ أَضَلَّ مِنْكُمْ جِبِلَّاً كَثيراً أَفَلَمْ تَكُونوُا تَعْقِلوُنَ‌

او گروه زيادى از شما را گمراه كرد؛ آيا انديشه نكرديد؟!

احتمالًا اين آيه، تفسير كلمه‌ى «عَدُوٌ مُبين» را در بر داشته باشد به آيه‌