ولى در اين جا كلمهى «مُرسلين» آمده و براى بيان اين حقيقت است كه:
شما-/ اى پيغمبر!-/ اوّلين پيغمبرى نيستى كه مبعوث شدهاى؛ تا مردم
شك كنند كه مگر مىشود انسانى مثل خودشان پيغمبر شود؟ آنها خود شاهد بودهاند كه
قبل از تو پيامبرانى همچون عيسى، موسى، ابراهيم و نوح آمدهاند و بنابر اين ديگر
شبههاى باقى نخواهد ماند. اين است كه كلمهى مرسلين، مقصود را بهتر مىرساند.
اميدواريم خداوند- سبحانه و تعالى- به ما نورانيّتى دهد كه فقط لفظ
را نگوييم و بشنويم، بلكه حقيقتبين باشيم و از اين جلسات چيزى دستگيرمان شود تا
خداوند- سبحانه و تعالى- طاعاتمان را قبول كند و از اين مائدهى الهى كه هميشه
هست ما را بهرهمند فرمايد و حجابهايى كه بين ما و قرآن هست، خودش به فضل و كرم
خويش بردارد.
[1] -/ منافقون، 1: (خداوند مىداند كه تو رسول او هستى.)
اسم الکتاب : يس اسماى حسناى الهى المؤلف : مدرسى، سيد محمد تقى الجزء : 1 صفحة : 30