اسم الکتاب : يس اسماى حسناى الهى المؤلف : مدرسى، سيد محمد تقى الجزء : 1 صفحة : 28
هستى!» يعنى چه؟ يعنى: اى پيغمبر! تو پيغمبر هستى و شاهد بر پيغمبرى
تو همين قرآنِ حكيم است.
معناى حكمت چيست؟
دراينجا دو سؤال مطرح مىشود:
1- معناى حكمت چيست؟
2- چرا به قرآن حكيم گفته شده است؟
حكمت، بنابر آنچه از روايات و آيات استفاده مىشود، خلاصه و چكيدهى
معرفت انسان است. حكمت، همان حُكم است؛ وقتى انسان به آن قدرت و توانايى برسد كه
بتواند بگويد: چه چيزى حق و چه چيزى باطل است، حكمت خواهد داشت ..
دليلِ اينكه حكمت و حُكْم، يكى است، اين است كه خداوند در يكى از
آيات قرآن مىفرمايد: به داود، حكمت عطا شد: «وَ
شَدَدْنَا مُلْكَهُ وَ ءَاتَيْنهُ الْحِكْمَةَ وَ فَصْلَ الْخِطَابِ»[1] و در آيهاى ديگر آمده كه به سليمان و داود حكم داده شده است:
«فَفَهَّمْنهَا سُلَيْمنَ وَكُلًّا ءَاتَيْنَا حُكْمًا وَ عِلْمًا وَ سَخَّرْنَا
مَعَ دَاودَ الْجِبَالَ يُسَبِّحْنَ وَالطَّيْرَ وَ كُنَّا فعِلِينَ»[2] و اين نشان مىدهد كه اين حكمت، همان حُكم است و يك حقيقت مىباشند.
حكمت، در واقع جوهر معرفت است ..
چرا به قرآن، حكيم گفته شده است؟
اولًا: اعجاز قرآن فقط به فصاحت و بلاغت منحصر نيست و علمى كه در
قرآن آمده و خلاصهى آن علم، حكمت قرآن است، در اين ميان دخيل است. به تصريح قرآن،
«يُؤْتِيالْحِكْمَةَ مَن يَشَآءُ وَ مَن يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ
خَيْراً كَثِيراً»[3]