آتش فرو رفتن و اسير سلسله‌ى چندذراعى شدن. نه! يك بُعد آخرت هم رحمت الهى است. خداوند رحمتش را به صد قسمت تقسيم فرموده؛ نود و نه تاى آن را براى آخرت ذخيره نموده و يكى از آن براى دنياست.

بنابر اين بايد تصوّرى كه از قيامت در ذهن ما ايجاد مى‌شود، جايى باشد كه عمده‌ى رحمت خداوند در آن آشكار مى‌شود. مؤمنان تا ابد در رَوْح و ريحان خواهندبود و تنها مجرمان به فراخور حالشان در هول و هراس روز قيامت و بعد از آن در جهنّم واقع مى‌شوند؛ كه اين هم باطنش رحمت و ظاهرش عذاب است: تا آن‌ها از آثار گناه خود پاك شوند و شايستگى رحمت‌هاى بى‌پايان الهى را به دست آورند. بسيارى از جهنّمى‌ها پس از پاك شدن از آلودگيهاى گناه، وارد بهشت مى‌شوند.

مرگ هفتاد پيامبر در بين‌الطّلوعين!

«هَذَا ما وَعَدَ الَّرحْمَنُ وَ صَدَقَ الْمُرْسَلوُن»

اين همان است كه خداوند رحمان وعده داد و فرستادگانْ راست گفتند.

خداوند چرا اينجا فرموده است: «صَدَقَ الْمُرْسَلُون»؟ چطور يكباره نامى از رسولان به ميان مى‌آيد؟

نكته‌اش اين است كه حقّ مرسلين ضايع نشود. رسولان در دنيا خيلى زجر كشيدند؛ مورد تكذيب و استهزا قرار گرفتند؛ كشته شدند؛ بنى‌اسرائيل بين‌الطّلوعين، هفتاد پيغمبر را كشتند! چه موقع بايد حق اين‌ها گرفته و معلوم شود كه اينان راست مى‌گفته‌اند؟: آن روز، روز قيامت است كه راستگويى اين‌ها آشكار مى‌شود.

/ ب‌

استفهامى كه به نيّت درخواست فهم نيست!/

يكى از حاضران: با توجّه به آيه‌هاى قبل مى‌توانيم علّت آوردن «وَ صَدَقَ الْمُرسَلونَ» را در اينجا دريابيم. اين آيه،/ ب‌اشاره و ارجاعى است/ به آيه‌ى‌