هَذا مَا وَعَدَ الرَّحْمَنُ؛

اين همان وعده‌ى خداست.

«آن» هم نمى‌گويد؛ مى‌گويد: «اين»؛ براى اين‌كه در حقيقت‌هايى كه حتماً واقع مى‌شود، زمان معنا ندارد. در آيه‌ى:

إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ. [1]

وقتى كه قيامت بر پا شد!

از لفظ «وَقَعَتْ» كه ماضى و مربوط به زمان گذشته است، استفاده شده؛ در حالى كه قيامت هنوز واقع نشده و حقيقتى است كه در آينده رخ خواهد داد.

جواب اين اشكال و در حقيقت تفسير آن در آيه‌ى بعد مى‌آيد:

لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ. [2]

در وقوع آن دروغى نيست.

/ تمهيد ي كل الحقوق محفوظه ت‌ودويعنى حقيقتى است واقع‌شدنى و زمان در آن معنى ندارد.

99 درصد از رحمت خدا در قيامت جلوه مى‌كند

سؤال: اين‌ها كه مأمور شده‌اند به طرف آتش بروند، چرا از اسم «الرّحمن» استفاده مى‌كنند؟ بايد نكته‌اى داشته باشد.

يكى از حاضران: براى استرحام و طلب رحمت از خداوند است.

جواب: اين يك احتمال است كه براى استرحام و طلب رحمت به هنگام برپاشدن قيامت باشد؛ يا بگوييم: اساساً تعبير به «ما وَعَدَ الرَّحْمن» شده است تا بنده و جنابعالى به «رحمن بودن» خداوند توجّه پيدا كنيم.

در هر جاى قرآن كه صحبت از عذاب و عقاب و مشكلات هست، اسمى از رحمت هم مى‌آيد؛ چرا؟ براى اين كه انسانْ بين خوف و رجاء، اميد و بيم باشد. نه جرى شود و نه نااميد. در مقام وعظ، نگوييم كه آخرت يعنى در