عنوان كرديم، دريافت مى‌كنيم.

و اين معنا از معنايى كه قبلًا ذكر كرديم و گفتيم كه با عبارت‌ مَنْ بَعَثَنَا مِنْ مَّرْقَدِنَا عظمت و قدرت خداوند بيان شده است، مناسب‌تر به نظر مى‌رسد.

بعد مى‌فرمايد:

«هَذَا مَا وَعَدَ الرَّحمَنُ»

اين همان است كه خداوند رحمان وعده داد.

گوينده‌ى اين كلمات كيست؟ مردگانى كه از خواب مرگ برخاسته‌اند؟

خدا؟ ملائكه؟ مؤمنين؟

هر كسى گفته باشد، حرف حقّى است و وقتى حق گفته مى‌شود، لازم نيست بگوييم اين حرف را چه كسى زده است؟

بنده به مناسبتى اين را عرض كرده‌ام كه در بسيارى از موارد كه فاعل بيان نشده است، براى آن است كه اينجا بنا بوده اين حرف گفته شود. از حلقوم هر كسى اين حرف در آيد، صحيح است.

شعارى در زير جنازه!

در عراق وقتى كه جنازه‌اى را مى‌برند، زيرِ جنازه يكى از كلماتى كه هميشه مى‌گويند، اين است:

لا الهَ الا اللَّه! هَذا مَا وَعَدَ الرَّحْمَنُ!

سؤال: شايد گوينده‌ى اين لفظ در آيه‌ى شريفه، منكران بعث باشند.

جواب: وقتى كه از مرگ بيدار شدند، ديگر منكر نيستند. قيامت را با چشم مى‌بينند و شكّى اگر در آن‌ها باشد، جايش را به يقين-/ از نوع عين‌اليقين-/ مى‌دهد. آن‌ها اعتراف مى‌كنند؛ ملائكه و مؤمنين هم مى‌گويند؛ خدا هم الآن دارد به ما مى‌گويد: