قرآن مائده‌اى است آسمانى كه هركس به اندازه‌ى فهم خود مى‌تواند از آن بهره‌مند گردد.

در آيه‌ى مورد بحث هم كه در خصوص زمين مرده و زنده‌شدنِ دانه‌هاى نباتى در آن است، مى‌توان گفت:

اين آيه ضمن توجّه‌دادن به مسأله‌ى آخرت و بيان نشانه‌اى براى آنكه انسان، حيات بعد از مرگ را درك كند و بپذيرد، به مسأله شكر هم مى‌پردازد و ضمن توبيخ عدّه‌اى كه شكرگزار نيستند، از آن‌ها مى‌خواهد كه به وظيفه‌ى شكرگزارى خود عمل كنند؛ وظيفه در برابر پروردگار آسمان‌ها و زمين كه با حكمت و تدبير در قدرت خويش، همه‌ى وسايل لازم را براى زندگى توأم با سعادت انسان فراهم نموده است.

رمز نامكشوف مرگ‌

«وَ آيَةٌ لَّهُمُ الْارْضُ الْمَيْتَةُ احْيَيْناها».

زمين مرده براى آنهاى آيتى است، ما آن را زنده كرديم.

مسأله‌ى مرگ و زندگى، بشر را گيج كرده است. دانشمندان، هرچند وقت يك بار، مى‌گويند: چيزى را كشف كرديم و ژن مربوط به فلان بيمارى را شناسايى نموديم. امّا تاكنون نتوانسته‌اند بفهمند كه مرگ چيست و زنده بودن يعنى چه؟ چيزى ناگهان زنده مى‌شود و از حيات برخوردار مى‌گردد؛ دوران پر فراز و نشيب و پرهياهويى را پشت سر مى‌گذارد و در يك لحظه فرو مى‌نشيند و از بين مى‌رود!

اين چه رمز و رازى است؟ هنوز دانشمندان راز حيات و مرگ را در نيافته‌اند و احتمالًا هم به آن نرسند. اين يكى از مسائل غيبى خداوند است.