به وجود آمد و برادرى تحقق پيدا كرد، و اگر نعمت كتاب نبود، اختلافات آن را تهديد به هلاك و دمار مى‌كرد.

«وَ كُنْتُمْ عَلى‌ شَفا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُمْ مِنْها كَذلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آياتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ‌- و بر لب گودالى پر از آتش بوديد و شما را از آن رهانيد. خداوند آيات خود را براى شما چنين آشكار مى‌كند،/ 628 باشد كه راه يابيد.» شما مى‌دانيد كه برادرى برقرار شده ميان شما چيزى جز نتيجه ايمان به خدا و چنگ زدن به ريسمان او نيست.

و كاش اعراب امروز نيز به ياد وحدت خود مى‌افتادند، و مى‌دانستند كه چگونه بود و چرا چنان بود، و به ايمانى بازمى‌گشتند كه ميان دلهاى ايشان الفت ايجاد مى‌كرد و آنان را برادران راستين يكديگر مى‌ساخت.

چگونه از يگانگى پاسدارى كنيم؟

[104] براى نگاهدارى وحدت ناگزير بايد از ارزشهايى پاسدارى كنيم كه سبب يگانگى مردم شده و در كتاب خدا تجسّم پيدا كرده است آيا بدون ارزش گذاشتن به عدالت اجتماعى چگونه مى‌تواند ستمديده خواستار وحدت با ستمگر شود، و بدون ارج نهادن به مساوات چگونه امكان آن است كه شخص برده كننده ديگران از برده كردن ديگران دست بكشد، و بدون ارزش پرهيزگارى، توده‌هاى مردم چگونه مى‌توانند به فرمانروايان بر ايشان اعتماد كنند، يا فرمانروايان بر توده‌هاى مردم چنين كنند؟

از اين جا و به خاطر پاسدارى از ارزشهايى كه ضامن بقاى وحدت است، ناگزير مى‌بايستى گروهى باشند كه خود را نذر خدا كرده باشند.

«وَ لْتَكُنْ مِنْكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ‌- و بايستى گروهى از شما باشند كه مردم را به نيكى بخوانند و به كارى خوب فرمان دهند و از كارهاى زشت بازدارند، و اينان رستگارانند.»