زنان در ايام قاعدگى است بدان سبب كه سبب انحراف سلامتى زن و پيدا شدن نابسامانيهايى در جهازهاى درونى وى و اختلال در گردش خون مى‌شود ... و نزديكى در اين دوران تنها ايجاد ناراحتى براى زن نيست، بلكه براى فرزندان، در صورت داشتن فرزند در آينده خواهد شد، و چنان كه گفته‌اند اين عمل به سترونى زن و شوهر و انتشار بيماريهايى در دستگاههاى تناسلى آنان مى‌شود. به همين سبب اسلام نزديكى با زنان را در ايام حيض حرام كرده و اين حرمت را حدى براى شهوت جنسى و پرهيزگارى نسبت به خدا در آن قرار داده است. تا نفس به تمرين در ديگر شؤون خود بپردازد و با اراده برخاسته از ايمان حرمت اين كلمه را پاس دارد.

«وَ يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْمَحِيضِ قُلْ هُوَ أَذىً فَاعْتَزِلُوا النِّساءَ فِي الْمَحِيضِ وَ لا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّى يَطْهُرْنَ‌- و از تو درباره حيض مى‌پرسند؛ بگو كه

آن آزادى است، پس در حيض از زنان دورى جوييد و تا پاك نشوند به ايشان نزديكى مكنيد.» تا زمانى كه آمدن خون قطع شود، و پس از آن لازم است منتظر بمانند تا زن غسل مخصوص حيض را انجام دهد.

«فَإِذا تَطَهَّرْنَ‌- پس چون پاك شدند،» از خون و شايد با غسل كردن نيز «فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ‌- و چون پاك شدند، از آن‌جا كه خدا به شما فرمان داده، نزد ايشان درآييد، و خدا توبه كنندگان و پاكى جويان را دوست مى‌دارد.» تعبير به‌ «مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ اللَّهُ» دلالت بر ضرورت نزديكى از راه فطرى زهدان است كه اميد پيدا شدن فرزند از آن‌جا مى‌رود، نه از راهى ديگر، كه نامتعارف است و سبب بيمارى و محروميت زن از لذت جنسى مى‌شود.

و خدا توبه كنندگان را كه از حدود خدا تجاوز كرده و در ايام حيض يا/ 387 از جز راه فطرى با زنان خود همخوابگى كرده‌اند، و هر چه زودتر از اين كار زشت خود توبه مى‌كنند دوست مى‌دارد. و نيز طهارت‌پسندان را كه كاملا مراعات حدود الاهى‌