أُولئِكَ ما/ 314 يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ- كسانى كه آنچه را خدا در كتاب فرستاده پنهان مى‌كنند و آن را به بهايى اندك مى‌فروشند، در شكم خود جز آتش چيزى نمى‌خورند.» چه به زودى فردا (پس از مرگ يا حتى پيش از آن) بر ايشان مكشوف خواهد شد كه لقمه‌هاى اندكى كه خورده‌اند به صورت آتشى افروخته درآمده، و اين بدان سبب است كه كارهاى بد پس از مرگ حالت تجسّم پيدا مى‌كند.

«وَ لا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ- و خداوند روز قيامت با ايشان سخن نگويد،» كه اين مايه تحقير و خوار شدن ايشان است، و آنان كسانى بودند كه خوردن چيزهاى پاكيزه را براى تأييد صاحبان قدرت حرام كردند تا به جاه و مقامى برسند، و اكنون هرگز جاه و مقامى در نزد خدا ندارند.

«وَ لا يُزَكِّيهِمْ‌- و پاكشان نمى‌كند.» على رغم آنكه خود را از مردان خدا گمان مى‌كردند، و چندان تزكيه نفس مى‌كردند كه مردم آنان را نزديكترين مردم به خدا در نظر مى‌گرفتند، در برابر خدا هيچ مقامى ندارند، «وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ‌- و براى ايشان عذابى دردناك است.» هم در دنيا هم در آخرت؛ آيا اين عذاب براى چيست؟

[175] اين همه عقوبتها كيفر اعمالشان و سبب آن آشكار است

«أُولئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الضَّلالَةَ بِالْهُدى‌- اينان آن كسانند كه هدايت را دادند و در برابر آن گمراهى خريدند.» هدايت و راهيابى را در مقابل بعضى از بهره‌هاى مادى از دست دادند، و همين سبب گمراهى ايشان از حق و گرفتار شدنشان به مهلكه‌ها شد.

/ 315 «وَ الْعَذابَ بِالْمَغْفِرَةِ فَما أَصْبَرَهُمْ عَلَى النَّارِ- و آمرزش را دادند و عذاب را خريدند؛ چه بسيار بر آتش شكيبايند!» كه آن را پس از عالم شدن به دين براى جانهاى خود خريدند.