طيبات فرمان مى‌دهد.

«وَ اشْكُرُوا لِلَّهِ‌- و سپاسگزار خدا باشيد،» بر اين نعمتها، و اين شكرگزارى را با بزرگداشت اين نعمتها و احترام گذاشتن به آنها نشان دهيد، «إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ‌- اگر او را مى‌پرستيد.» [173] و براى هر نعمت كه خدا به شما ارزانى داشته، بدون علم، نگوييد كه آن حرام است.

«إِنَّما حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَ الدَّمَ وَ لَحْمَ الْخِنْزِيرِ وَ ما أُهِلَّ بِهِ لِغَيْرِ اللَّهِ‌- مردار و خون و گوشت خوك و آنچه را كه به نام جز خدا ذبح شده، بر شما حرام كرده است.» و با وجود حرام بودن اينها، گاه در اوضاع و احوال خاص حلال مى‌شود

«فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ باغٍ وَ لا عادٍ فَلا إِثْمَ عَلَيْهِ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ‌- ولى آن كه ناچار باشد و ستم نكند و اندازه نگاه دارد، (از اينها بخورد كه) گناهى بر او نيست، و خدا آمرزنده مهربان است.» هر كس كه با امتناع از خوردن اين خوراكيهاى حرام دچار زيان فراوان شود، در اين صورت با خوردن آنها گناهى مرتكب نشده است، به شرط اين كه: در جان خود معتقد به حرام بودن آنها باشد و خوردن آن را دوست ندارد، به شرط آنكه

خوردن از حدود اضطرار و ناچارى تجاوز نكند و تنها آن اندازه بخورد كه گرفتار زيان بزرگ نشود.

جزاى كتمان و پوشاندن حق‌

[174] اينها محرمات دين مربوط به خوردن بود ... حال ببينيد كه يهوديان چگونه آن را گسترش دادند و همه چيز را مشمول اين حرمت ساختند، و سپس حكم خدا را درباره خوردن ستمگرانه و براى پيروى از مصالح خود پنهان نگاه داشتند.

«إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْكِتابِ وَ يَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَناً قَلِيلًا