[127] خانه موجود بود و ابراهيم مأمور به اين بود كه بر آن بنايى بسازد، و اين ساختمان با روح يكتاپرستى و فرمانبردارى از خداى متعال ساخته شد، و بنايى براى فخر فروشى و رياست يا دست يافتن به شهوات «كه ذرّيّه ابراهيم و پرده‌داران خانه كعبه از قريش چنان تصور مى‌كردند» نبود.

«وَ إِذْ يَرْفَعُ إِبْراهِيمُ الْقَواعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَ إِسْماعِيلُ‌- و در آن هنگام كه ابراهيم با اسماعيل پايه‌هاى خانه را بالا مى‌بردند،» و با اخلاص چنين دعا مى‌كردند

«رَبَّنا تَقَبَّلْ مِنَّا- پروردگارا از ما بپذير.»/ 257 ما كار خود را كرديم، ولى اگر عمل با نيت بد آميخته شده باشد يا هدفهاى آن متعدد شود و در آن واحد هدف آن رضاى خدا همراه با رضاى مردم باشد. ممكن است مورد پذيرش خدا واقع نشود، چنان كه در آيه كريمه آمده است كه «إِنَّما يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ»، يعنى خدا تنها از پرهيزگاران مى‌پذيرد، و در آن هنگام كه ابراهيم و پسرش دعا مى‌كردند كه خدا عملشان را قبول كند، عمل خود را خالص براى خدا انجام مى‌دادند.

«إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ‌- كه تو شنوايى،» و دعاهاى بندگان را مى‌شنوى.

«الْعَلِيمُ‌- (و) دانايى.» مى‌دانى كه مردم براى تحقق بخشيدن به چه هدفهايى به انجام دادن كارهاى خود برمى‌خيزند؛ آيا هدفها پاكيزه و خالص براى خداست يا چنين نيست.

آثار مثبت عمل صالح‌

[128] هدف ابراهيم و پسرش آن بود كه عمل ايشان سهمى در تقويت روح توحيد در جانهاى ايشان داشته باشد، تا كاملا نسبت به خداى متعال خاضع شوند، چه عمل صالح خالص بر ايمان مى‌افزايد و اراده را تقويت مى‌كند، و از همين‌