قرآن حكيم اين حقيقت را به ما يادآور مى‌شود مى‌گويد كه ابراهيم مأمور به آن بود كه خانه خدا را از بتان پاك كند، پس چگونه ممكن است كه مقام او بتى شود كه به جاى خدا آن را بپرستند.

«وَ عَهِدْنا إِلى‌ إِبْراهِيمَ وَ إِسْماعِيلَ أَنْ طَهِّرا بَيْتِيَ‌- و بر عهده ابراهيم و اسماعيل گذاشتيم كه خانه مرا پاك كنند، از هر ناپاكى آشكار يا پنهان و آن را آماده سازند.»/ 256 «لِلطَّائِفِينَ وَ الْعاكِفِينَ وَ الرُّكَّعِ السُّجُودِ- براى طواف كنندگان و مانندگان در آن و ركوع و سجود كنندگان.» بنا بر اين وسايل امنيت و راحتى كه در خانه خدا مى‌يابيم، براى تحقق يافتن هدف خانه است از طواف و اعتكاف و ركوع و سجود، و نه به خاطر چشم فرزندان اشراف از ذريه ابراهيم.

[126] و دليل بر اين است آنكه ابراهيم از خداى متعال خواست كه نعمتهاى خود را مخصوص صالحان و نيكوكاران گرداند، زيرا چنان تصور مى‌كرد كه نعمتهاى دنيايى خدا نشانه‌اى از دوستى خدا نسبت به صاحبان آن نعمتها است، ولى خدا اين دعاى او را رد كرد

«وَ إِذْ قالَ إِبْراهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هذا بَلَداً آمِناً وَ ارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَراتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُمْ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ قالَ وَ مَنْ كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِيلًا ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلى‌ عَذابِ النَّارِ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ- و آن گاه كه ابراهيم گفت: پروردگارا، اين جا را شهرى آمن گردان و از مردم آن، هر كس كه به خدا و روز ديگر ايمان دارد، از ميوه‌ها و بهره‌ها روزى گردان، (خدا) گفت: و هر كس را كه كافر باشد نيز كمى بهره‌مند مى‌سازم و سپس او را به عذاب آتش ناچار مى‌كنم كه بد سرنوشتى است.» بنا بر اين آتش دوزخ، على رغم ثروت و امنيت و سرورى كه فرزندان ابراهيم (ع) از آن اكنون بهره‌مند مى‌شوند، منتظر ايشان است، بدان سبب كه همه اين نعمتها آزمونهايى است كه در برابر آنها قرار گرفته‌اند تا معلوم شود چه اندازه مى‌توانند در برابر فشار انحرافات تحريفى ايستادگى كنند.