دارند.» [5] و آنچه پرهيزگاران به عنوان نتيجه به دست مى‌آورند، راهيابى و رستگارى است. راهيابى به آنچه در آن استقامت عقل و روح است، و رستگارى به سبب رسيدن به خوشبختى در دنيا و آخرت.

«أُولئِكَ عَلى‌ هُدىً مِنْ رَبِّهِمْ وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ‌- اينان بر راه راستى از پروردگار خويشند و اينان رستگارانند.» [6] كفّار چه كسانند؟

گروه دوم از طبقه‌بندى قرآنى كسانى هستند كه بازگشت آنان به حق غير ممكن است، از آن روى كه به عناد و مخالفت با حق برخاستند و گوشها و چشمهاى خود را در مقابل دعوت به آن بستند.

«إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا سَواءٌ عَلَيْهِمْ أَ أَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لا يُؤْمِنُونَ‌- براى كسانى كه كافر شدند، يكسان است كه ايشان را بترسانى يا نترسانى، ايمان نخواهند آورد.» [7] كفر- همچون ايمان- با انتخاب آزاد انسان آغاز مى‌شود، ولى به خدا پايان مى‌پذيرد./ 105 او است كه اين يا آن را مدد مى‌رساند. بر ايمان مؤمن مى‌افزايد و گمراهى كافر را اضافه مى‌كند و نور ايمان را از او سلب مى‌كند و چنان مى‌شود كه

«خَتَمَ اللَّهُ عَلى‌ قُلُوبِهِمْ وَ عَلى‌ سَمْعِهِمْ‌- خدا بر دلها و گوشهاى ايشان مهر نهاده است.» چرا؟ بدان سبب كه آنان از دلها و عقلها و گوش خود كه به قلب راه مى‌برد بهره‌بردارى نكردند، و نه خود درباره خويشتن به تفكر پرداختند و نه به سخنان متفكران گوش فرا دادند. پس عقلهاشان از كار افتاد، و دعوت كنندگان به حق آنان را ترك كردند و از اندرز دادن به ايشان بازايستادند.

«وَ عَلى‌ أَبْصارِهِمْ غِشاوَةٌ- و بر چشمهاشان پوششى است.» بنا بر اين ديدن آيات به توسط آنها و رسيدن به حقايق از طريق آنها محال‌