است، و با اينها اعراب به چيزى تازه رسيدند كه پيشتر نمونه‌اى نداشت.

از اين همه گذشته، در آنها رازهايى است كه بعضى از آنها را انسان با پيشرفت علم و معرفت پس از اين كشف خواهد كرد.

بدين گونه اين حروف اشاراتى ميان پروردگار و كسانى است كه آنان را براى خبر يافتن از غيب خود شايسته مى‌دانسته است، و در خبر آمده است

1- در تفسير امام اين كه معنى الم آن است كه: «اين كتابى كه آن را فروفرستاده‌ام حروف جدا از همى است كه از جمله آنها الف لام ميم است، و آن به زبان و حروف هجاى شما است، و اگر راست مى‌گوييد مانند آن را بياوريد». [1] 2- قمى به نقل از امام باقر (ع): «آن حرفى از نام اعظم خدا است كه از آن جدا شده، و اگر آن را پيغمبر و امامان عليهم السلام تركيب كنند آن اسم بزرگ خدا به دست مى‌آيد كه چون خدا را به آن بخوانند اجابت مى‌كند». [2]/ 102 3- و از امام على (ع) روايت شده است كه گفت: «هر كتاب را گزيده‌اى است و گزيده اين كتاب حروف تهجى است». [3] 4- و در حديث شريف از امام ابو جعفر الباقر (ع) آمده است كه گفت

«اى أبا لبيد، مرا در حروف مقطعه قرآن دانش فراوان است». [4]

قرآن راهنما است‌

[2] قرآن تعريف از خود را در سه كلمه خلاصه كرده كه اينهاست

الف: كتاب- ثابت و عمل كننده- و نه تنها راهنماييهاى غير مربوط به يكديگر يا ناتمام.

ب: شكى در آن نيست، و شكى به آن راه نمى‌برد. حقيقى است از آن‌