دورى مىكرد. سفرههايش را غذايى ساده تشكيل مىداد و در صرف وجوهات شرعى،
كاملاً احتياط مىنمود. از بسيارى كارهاى مشروع به خاطر منافات داشتن با
روح زهد و تقوا، دورى
مىكرد. برخى از مؤمنين كه زندگى بى آلايش و مقتصدانهء ايشان را مشاهده
كرده بودند و مى ديدند كه در زندگى بر خويش چقدر سخت مىگرفت، بر آن شدند
تا ماهانه مبلغى به عنوان هديه تقديمش كنند تا در مصارف شخصى مصرف كرده و
اينقدر بر خود سخت نگيرد. ايشان تا حد امكان از صرف وجه شرعيه در مصارف
شخصى خوددارى مىكرد.
آقاى نصيراوى مىگويد:
روزى يكى از مؤمنين مبلغى از سهم سادات را به من داده و گفت: اين را به خود
آقا بدهيد تا در مصارف خويش صرف نمايد من هم پول را آورده و پيام را
رسانيدم. آقا فرمود: من از حقوق شرعى چيزى را بر نمىدارم، من هم پول را
برگردانيدم... .
تواضع و فروتنى
آيت الله فقيد در زندگى، تواضع را پيشه خود ساخته بود و از كبر و غرور و
عجب سخت بدش مىآمد و از كارهايى كه رنگ و بوى بزرگ منشى و خودبينى داشت
سخت پرهيز مىنمود. با اين كه وى از مدرسان بزرگ جهان تشيع به شمار مىزفت و
شاگردان و پرورش يافتگان مكتبش همه پيشوايان