مشاهده ملکوت آسمان و زمین

امام باقر علیه‌السلام از رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم حدیث کرده است که فرموده است: صبح کن و روزت را بگذران که یا عالم باشی یا علم آموز، و بپرهیز از این که عمرت در لذائذ غفلت‌زا و کام جوئیهای زیان بخش سپری گردد.
جابر ابن‌زید نقل می‌کند که از امام محمد باقر علیه‌السلام سؤال کردم که یابن رسول الله منظور از ملکوت آسمان و زمین که به حضرت ابراهیم فرمودند چیست؟ که خداوند متعال در قرآن مجید ذکر فرموده است که کذالک نری ابراهیم ملکوت السموات و الارض. دیدم حضرت دستهای مبارک را به طرف آسمان بلند کرد و به من فرمود: نگاه کن چه می‌بینی؟ من نوری را دیدم که از دست مبارک آن حضرت به آسمان متصل شده بود به گونه‌ای که چشم‌ها خیره می‌شد. سپس فرمود: ابراهیم ملکوت آسمان و زمین را این چنین دید و بعد دست مرا گرفت و به درون خانه برد و لباس خود را عوض نمود و به من فرمود که: چشم‌هایت را ببند. چشم‌هایم را بستم، بعد از لحظه‌ای فرمود که: آیا می‌دانی که هم اکنون کجا هستی؟ عرض کردم: خیر، فرمود: الان در آن ظلمتی هستی که اسکندر ذوالقرنین را در آن گذار افتاده بود، عرض کردم: اجازه می‌دهید چشمانم را باز کنم؟ فرمود: باز کن، اما چیزی طلب نکنی. وقتی چشم‌هایم را باز کردم در تاریکی محض بودم به طوری که جلوی پاهایم را نمی‌دیدم سپس اندکی جلو رفتیم فرمود: میدانی الان کجا هستی؟ گفتم: خیر فرمود: بر سرچشمه خضر علیه‌السلام که از آن آب زندگانی خورده بود به همین صورت مرا از عالمی به عالم دیگر برد تا به آخر دنیا رسیدیم، فرمود: ملکوت آسمانها و زمین‌ها را ابراهیم دید این چنین بود که تو دیدی، دوازده عالم است و هر امامی که از ما بگذرد در یکی از این عالم‌ها ساکن می‌شود تا اینکه قائم آل محمد علیه‌السلام ظهور کند. سپس به من فرمود: چشم‌هایت را ببند و من اطاعت کردم و مجددا فرمود: چشم‌هایت را باز کن وقتی، چشم‌هایم را باز کردم خودم را در خانه آن حضرت دیدم، حضرت دوباره لباس اولش را پوشید و به مجلس اول آمد وقتی بررسی کردم دیدم این سیرها تماما در سه ساعت انجام شده بود.