او فيه: معطوف بر « فى العين» و ضمير مجرور به « عقلنا » راجعست.

فاء: عاطفه، عطف مفصّل بر مجمل.

المنطقى: مبتداء و خبرش « الاوّل » است.

الاوّل: جارّ و مجرور، متعلّق به استقرّ.

ثانيهما: مضاف و مضاف اليه، مبتداء و « مصطلح » خبرش مى‌باشد.

للفلسفى: جارّ و مجرور، متعلّق به « مصطلح » .

ترجمه: و نيز معقول ثانى را تعريف كرده‌اند بچيزيكه عروضش در عقل باشد اعمّ‌

از اينكه اتّصافش باين عنوان در خارج باشد و يا در عقل.

تعريف اوّل معقول ثانى است باصطلاح منطقيّين مانند معرّف و دوّمى‌

اصطلاح حكماء و اهل فلسفه است.

شرح عربى: بما، متعلّق برسم فى آخر البيت اى رسم ايضا بعارض، عروضه، بعقلنا،

اى فى عقلنا متعلّق بقولنا، ارتسم، سواء كان اتّصافه، فى العين او فيه،

اى فى عقلنا، اتّصافه، اى الاتّصاف به فهو من باب الحذف و الايصال،

رسم.

فالمنطقى، اى المعقول الثّانى المنطقى هو، الاوّل، من الرّسمين.

كالمعرّف، و سائر موضوعات مسائل المنطق كالنّوعيّة و الجنسيّة و الذّاتيّة

و العرضيّة و القضيّة و القياس.

فعروض المعرّفيّة للحيوان النّاطق بالنّسبة الى الانسان و اتّصافه بها فى‌

العقل، لانّه فى الخارج جزئىّ و الجزئىّ ليس معرّفا فما الخارج ذات‌

الحيوان النّاطق لا وصف معرّفيّته، ثانيهما، اى ثانى الرّسمين، مصطلح‌

للفلسفى، و هو اعمّ من الاوّل.

ترجمه: معقول ثانى را همچنين باينطور تعريف كرده‌اند.

معقول ثانى آنستكه عروضش در عقل ما باشد اعمّ از آنكه اتّصافش در