3- آقا و بزرگ و مهتر چنانچه مى‌گويند فلان غرّه قومه‌اى سيّدهم.

4- اوّل و ابتداء هر چيزى.

5- بمعناى عبد و امه.

و در اينجا مى‌توان بهر كدام از معانى خمسه و تقريرى جداگانه فرض‌

نمود.

شرح معناى غره‌

امّا بمعناى اوّل: وجه آن همان بيانى است كه مصنّف (ره) گفته و آن‌

اينستكه:

وجه عالم يعنى « سموات » طبقات فوقانى و « ارضون » طبقات تحتانى‌

درخشنده و تابان هستند بواسطه تلألؤ و اشعه انوار پاك ايشان، پس مى‌توان گفت‌

فصول الحكمة، شرح فارسى بر منظومه (مبحث الهيات) ؛ ج‌1 ؛ ص29

شان بياض وجه عالم هستند.

و امّا بمعناى دوّم: بسى واضح و آشكار است كه از حيث شرافت و

اصالت نسب احدى از بشر با ايشان موازن و معارض نيست چنانچه در زيارت‌

وارث وارد شده است:

يا ابا عبد اللّه، اشهد انّك كنت نورا في الاصاب الشّامخة و الارحام المطهّرة،

لم تنجّسك الجاهليّة بانجاسها الى آخرها.

و امّا بمعناى سوّم: شبهه‌اى نيست در اينكه مهتر و سيّد اين امّت بلكه‌

تمام موجودات عالم هستى ايشان هستند زيرا افضل و اشرف تمام موجودات‌

انسان است و اشرف تمام آنها وجود مقدّس حضرات ائمّه معصومين سلام اللّه‌

عليهم اجمعين مى‌باشند چنانچه در زيارت شريفه جامعه چنين آمده است:

و قادة الامم و اولياء النّعم و عناصر الابرار و دعائم الاخيار و ساسة العباد و اركان‌

البلاد الى آخرها.

و امّا بمعناى چهارم: چنانچه مضامين بسيارى از روايات صحاح و

زيارات مورد اعتماد منجمله همين زيارت شريفه جامعه كبيره بر آن دلالت دارد

مانند اين فقره از زيارت:

ان ذكر الخير كنتم اوّله و اصله و فرعه و معدنه و ماؤبه و منتهاه.