متصدّى مى‌باشد.

شرح عربى: و آله الغرّ، الاغرّ، من الغرّة بياض الوجه، اذ بانوارهم تلألأت‌

السّموات و الارضون، صلوة جمّة

ترجمه: مرحو مصنّف در ذيل « و آله الغرّ» مى‌فرمايند:

كلمه « غرّ » جمع اغرّ بوده كه از « غرّه » بمعناى « سفيدى صورت»

باشد مأخوذ است، چه آنكه آل پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بانوار پاك‌

ذاتشان آسمانها و زمين را نورانى و درخشان نموده‌اند.

شرح فارسى:

توضيح تحقيق در اطراف كلمه « اغرّ »

مؤلف گويد:

وزن افعل در صورتيكه بمعناى وصف باشد جمع آن بر وزن فعلان‌

« بضمّ فاء و سكون عين» يا فعل « بضمّ فاء و سكون» آيد مانند احمر كه جمع‌

آن حمران و حمر مى‌آيد و « اغرّ » هم چون در اينجا بمعناى وصف است لذا

جمع آن بر وزن « فعل » كه « غرّ » باشد آمده است.

و نيز بر وزن فعلان استعمال شده است چنانچه در بيت امرء القيس آمده‌

است:

و امّا معناى « غرّة » صاحب صحاح اللّغة يعنى جوهرى معانى متعدّدى‌

براى آن نقل كرده كه در ذيل ذكر مى‌گردد:

1- سفيدى بيش از يك درهم كه در پيشانى اسب باشد.

2- شرافت و اصالت چنانچه مى‌گويند رجل اغرّاى رجل شريف و

اصيل.