ه: كلمه « ليلة القدر» با اينكه ظرف زمانى است مفعول فيه نبوده بلكه مبتداء
مىباشد و نيز كلمه « شهر » ظرف زمانى است ولى معذلك مفعول فيه نبوده بلكه
مضاف اليه « الف » يعنى تمييز براى آن مىباشد.
و: كلمه « الدنيا و الآخرة» در فقره اوّل با اينكه ظرف بوده مفعول فيه
نمىباشند بلكه « الدنيا » مبتداء و « الآخرة » هم مطوف به آن است و در فقره دوّم « الدنيا » اسم است براى « ليس » و « الآخرة » هم معطوف به آن مىباشد.
6- ظروفى كه احتياج به « فى » ندارند با علامت منفى و آنها كه محتاج به « فى » مىباشند را با علامت مثبت و بعلاوه در ذيل مشخص نمودهايم:
وقت الصّيف (-) امد (-) ناحيه (-) جهنّم (+) مصلى (+) مطبخ (+) مكتب
(+) كيلومتر (-) ابد (-) مدرسه (+) ارض (-) سنة (-) جانب (-) فرسخ (-) قم (+) سماء
(+) جنّة (+) بحر خزر (+) خلف (-) زمان (-) ساعة (-) تحت (-) عند شط الفرات (+)
كربلاء (+) وقت (-) صباح (-) محرّم (-)
7- امّا تعيين ظرف زمان مبهم و معيّن در مثالهاى مذكور: