نمودنش).

مفعول له حصولى: آن است كه قبل از فعل حاصل است لذا از وقوع فعل خبر داده و مى‌گوئيم علّت ايقاع و انجام آن تحقّق و حصول معناى مزبور مى‌باشد مانند: قعدت عن الحرب جبنا (از جنگ نشستم و به آن حاضر نشدم بخاطر ترس و هراس).

4- امّا استخراج مفعول فيه‌ها و تعيين نوعشان در جملات و عبارات مذكور:

الف: دو كلمه « بكرة » و « اصيلا » به معناى صبح و شام مفعول فيه محدود مى‌باشند.

ب: كلمه « فى سبيل الله» مفعول فيه مكانى و از قسم محدود مى‌باشد

ج: كلمه « سنين » مفعول فيه زمانى و از قسم محدود بوده و « فى اهل مدين» مفعول فيه مكانى و از نوع معين و محدود مى‌باشد

د: دو كلمه « فى الدنيا» و « فى الآخرة» مفعول فيه مكانى و از نوع محدود مى‌باشند

ه: كلمه « اليوم » مفعول فيه زمانى و از قسم محدود مى‌باشد.

5- و امّا استخراج ظرف زمان و مكانى كه مفعول فيه نمى‌باشند از جملات و عبارات مذكور:

الف: كلمه « يوما » ظرف زمانى است ولى مفعول فيه نبوده بلكه مفعول به واقع شده‌

ب: كلمه « اذ » ظرف زمانى است ولى مفعول فيه نبوده بلكه مفعول به مى‌باشد.

ج: كلمه « يوم الفصل» ظرف زمانى است ولى مفعول فيه نبوده بلكه اسم « انّ » مى‌باشد و نيز كلمه « ميقاتا » ظرف مكانى است ولى مفعول فيه نبوده بلكه خبر « كان » قرار گرفته است.

د: كلمه « يوم » ظرف زمانى است ولى مفعول فيه نبوده بلكه خبر است براى « هذا » فلذا مرفوع است.