در صورت نبودن مانع با تنوين مى‌پذيرد همچون تنوين در كلمه « زيد ».

2- تنوين تنكير و آن تنوينى است كه دلالت برنكره بودن اسم دارد مانند تنوين در « رجل ».

3- تنوين مقابله و آن تنوينى است كه در جمع مؤنّث آمده بعوض و مقابل « نون » در جمع مذكّر سالم مانند تنوين در « مسلمات » كه در مقابل نون در مسلمون» مى‌باشد.

4- تنوين عوض و آن تنوينى است كه بجاى كلمه محذوف باسم ملحق مى‌كنند و آن از سه حال خارج نيست:

الف: عوض از جمله مانند تنوين در « يومئذ » و « حينئذ » كه در اصل يوم اذ كان كذا و حين اذا كان كذا بوده پس تنوين در ايندو عوض از جمله « اذ كان كذا» مى‌باشد.

ب: عوض از كلمه مانند كلّ يموت يعنى كلّ نفس يموت پس تنوين عوض از « نفس » است.

ج: عوض از حرف همچون تنوين در جوار و رام كه در اصل جوارى و رامى بوده و ياء حذف شد و تنوين را عوض از آن قرار داده‌اند.

سپس شارح در مقام تعريف تنوين برآمده و مى‌گويد:

تنوين نونى است كه در لفظ آمده ولى در خطّ نوشته نمى‌شود.

قوله: المنقسم للتّمكّن الخ: كلمه « لام » در « للتّمكّن » بمعناى « الى » است.

قوله: وحدّه: يعنى وحدّ تنوين.

شرح عربى:

و النّداء، اى الصّلاحيّه لان ينادى.

ترجمه و شرح:

مصنّف گويد:

يكى ديگر از علائم اسم نداء است.

شارح مى‌گويد: