چه آنكه در اينمورد واجب است حال مزبور مرفوع خوانده شود تا خبر فرض گردد مانند:

ضربى زيدا شديد (زدن من زيد را شديد مى‌باشد).

شاهد در كلمه « شديد » است كه حال بوده و در عين حال براى خبر بودن از « ضربى » صلاحيّت دارد لذا واجب است بعنوان خبر بودن مرفوع قرائت شود.

قوله: سدّ مسدّ الخبر: يعنى قرار گرفته بجاى خبر.

قوله: بعدم صلاحيّتها للخبريّة: ضمير در « صلاحيّتها » به حال راجع است.

قوله: ما يصلح لها: ضمير در « لها » به خبريّت راجع است.

قوله: فالرّفع فيه واجب: ضمير در « فيه » به ما يصلح لها راجع است.

شرح عربى:

تنبيه‌

يجب حذف المبتداء فى مواضع:

احدها: اذا اخبر عنه بنعت مقطوع كمررت بزيد الكريم كما ذكره فى آخر النّعت.

الثّانى: اذا اخبر عنه بمخصوص نعم كنعم الرّجل زيد كما ذكره فى باب نعم.

الثّالث: اذا اخبر عنه بمصدر بدل من اللّفظ بفعله كصبر جميل اى صبرى.

الرّابع: اذا اخبر عنه بصريح القسم نحو فى ذمّتى لافعلنّ اى يمين ذكرهما فى الكافية.

ترجمه و شرح:

[موارد وجوب حذف مبتداء]

تنبيه‌

در چند مورد حذف مبتداء واجب است:

1- در جائيكه خبرش نعتى كه از نعت بودن قطع گرديده واقع شده‌