تجزيه و تركيب‌

فاء: بمعناى تفريع.

امنع: صيغه امر، فعل و فاعل‌

ه: ضمير منصوبى، مفعول است براى « امنع ».

حين: ظرف زمان، متعلّق است به « امنعه » ، مضاف.

يستوى: فعل مضارع معلوم‌

الجزأن: فاعل است براى « يستوى » و جمله فعليّه، مضاف اليه براى « حين ».

عرفا: تميز است از نسبت « يستوى » به « الجزأن ».

و نكرا: معطوف است به عرفا

عادمى: مضاف، حال است از « الجزأن ».

بيان: مضاف اليه.

ترجمه:

پس منع نما از تقديم خبر در وقتيكه مبتداء و خبر از حيث معرفه و نكره بودن مساوى بوده در حاليكه فاقد بيان باشند.

متن: «130»

تجزيه و تركيب‌

كذا: جار و مجرور، متعلّق است به « امنعه ».

اذا: شرطيّه، زمانيّه.

ما: زائده‌

الفعل: فاعل است براى فعل محذوف كه « كان » مفسّر آنست و تقدير كلام چنين مى‌باشد: اذا كان الفعل خبرا.

كان: مفسّر فعل محذوف‌