تأويل بمصدر تعمير الف سنه مى‌شود.

قوله: و اكثر وقوعها بعد « ودّ » الخ: مانند ودّو الوتدهن.

قوله: و ما توصل بالماضى و المضارع الخ: مانند و بما نسوا يوم الحساب كه بعد از تأويل بمصدر و بنسيانهم يوم الحساب مى‌شود.

قوله: و كى توصل بالمضارع فقط: مانند لكيلا يكون على المؤمنين حرج كه پس از تأويل بمصدر لعدم كون الحرج على المؤمنين مى‌شود.

متن: «88»

تجزيه و تركيب‌

موصول: مضاف، مبتداء اوّل.

الاسماء: مضاف اليه.

الّذى: مبتداء دوّم و خبرش « منه » است كه حذف شده و جمله « منه الّذى» خبر است براى مبتداء اوّل.

الانثى: مبتداء و معطوف است به « الّذى » بحذف عاطف و خبرش « منه » است كه حذف شده و تقدير كلام چنين است:

موصول الاسماء منه الّذى و منه الانثى.

الّتى: بدل است از « الانثى ».

واو: عاطفه.

الياء: مبتداء.

اذا: ظرف، متعلّق است به « ثنيّا ».

ما: زائده.

ثنيّا: بصيغه ماضى مجهول، تثنيه و ضمير فاعلى آن به الّذى و الّتى‌