افصل: بصيغه امر حاضر، معطوف است به « صل ».

هاء: مضاف، مفعول براى « افصل » بنابراين « صل » را در ضمير آن عمل مى‌دهيم.

سلنيه: مضاف اليه.

واو: عاطفه.

ما: معطوف است به « سلنيه » ، موصوله.

اشهه: صله و عائد براى « ما ».

فى كنته: جارّ و مجرور، متعلّق است به « انتما ».

الخلف: مبتداء.

أنتما: بصيغه ماضى مجهول و الفش اطلاقى است، خبر براى « الخلف ».

ترجمه:

يائيكه در كلمه « سلنيه » و شبه آن است مى‌توانى متّصل يا منفصل بياورى و در ضمير « كنته » اختلاف بارباب ادب نسبت داده شده.

شرح عربى:

وصل، على الاصل او افصل، للطّول ثانى ضميرين، اوّلهما اخصّ و غير مرفوع كما فى، هاء سلنيه، فقل: سلنيه و سلنى ايّاه.

و كذا ما اشبهه نحو: الدّرهم اعطيتكه و اعطيتك ايّاه.

فى اتّصال و انفصال ما هو خبر لكان او احدى اخواتها نحو: كنته، الخلف أنتما.

ترجمه و شرح:

حكمى ديگر از احكام ضمائر

مصنّف گويد:

در اتّصال و انفصال آوردن « هاء » سلنيه مخيّر هستى.