در حاليكه مبتداء از عوامل لفظى مبرّى مى‌باشد.

2- آنكه هرگز بعد از كلمه « الّا » در حال اختيار واقع نمى‌شود ولى اضطرارا بسا ديده شده كه با آن همراه مى‌باشد مانند آنچه در كلام شاعر آمده:

يعنى: و ما ترس و باكى نداريم از اينكه تو همسايه ما باشى چه آنكه همسايه ما نباشد احدى مگر تو.

شاهد در « كاف » است كه بعد از « الّا » قرار گرفته.

مصنّف گويد:

ضمير متّصل مانند « ياء » و « كاف » در مثل: ابني اكرمك (پسرم اكرام كرد تو را).

و مانند: ياء و هاء در كلام شما كه گوئى: سليه ما ملك (سؤال كن او را از آنچه مالك است).

متن: «57»

تجزيه و تركيب‌

كلّ: مضاف، مبتداء اوّل.

مضمر: مضاف اليه.

له: جارّ و مجرور، متعلّق به « يجب » ظرف لغو.

البناء: مبتداء دوّم.

يجب: خبر است براى « البنا » و جمله اسميّه خود خبر است براى « كلّ مضمر».

واو: عاطفه.