و بقيد سوّم (حذف لام الفعل) مثل كلمه « عدة » خارج مى‌شود چه آنكه اينكلمه در اصل (وعد) بوده سپس فاء الفعلش حذف گرديد لذا از قبيل افراد باب سنون بحساب نمى‌آيد و بقيد چهارم (عوض از محذوف) مثل كلمه « يد » خارج شد زيرا اگرچه لام الفعل آن حذف شده و در اصل « يدى » بوده ولى پس از حذف لام از آن عوضى نياوردند و بقيد پنجم (حرف عوض تاء تأنيث باشد) مثل كلمه « اسم » خارج گرديد زيرا اصل اينكلمه « سمو » بوده و لام آن كه « واو » باشد حذف گرديد و بجاى آن همزه‌اى در اوّلش بعنوان عوض آورديم و بدين‌ترتيب فاقد شرط بوده و در نتيجه از باب « سنون » نتوان آنرا بحساب آورد و بقيد اخير (بصيغه جمع مكسّر نباشد) شفه خارج شد چه آنكه اينكلمه واجد تمام شرائط بوده غير از شرط اخير زيرا در اصل « شفو » بوده يعنى ثلاثى بوده و سپس « لام الفعلش» كه « واو » باشد حذف گرديد و عوض از آن تأنيث در آخرش درآورده و آنرا مبدّل به « شفة » نمودند ولى جمع آن شفاة بروزن فعال كه يكى از صيغ جمع مكسّر است مى‌آيد پس نتوان آنرا از باب سنون دانست.

سپس مصنّف گويد:

گاهى باب سنون از نظر اعراب مانند كلمه « حين » مى‌آيد.

شارح گويد:

يعنى باب سنون را همچون كلمه « حين » با ياء آورده و سپس حركات اعرابى را برنون جارى مى‌نمايند ولى اين شاذّ و نادر است مانند آنچه در قول صمة بن عبد اللّه قشيرى آمده:

يعنى واگذاريد مرا از ياد سرزمين نجد زيرا سالها و روزگار آن در حاليكه ما پير بوديم با ما بازى كرده و در حاليكه جوان بوديم ما را پير نمودند.

شاهد در « سنينه » است كه با داشتن « يا » در حال نصبى فتحه گرفته است.

البتّه برخى از اعراب اين اعراب را مطّرد و شايع دانسته‌اند يعنى قائل به‌