قوله: اذا اضيفت الى مضمر: ضمير در « اضيفت » به كلتا راجع است.

قوله: و فى تقدير اعرابها على آخرها: ضمائر مؤنّث به « كلتا » راجعند.

قوله: ان لم تضف اليه: ضمير در « تضف » به كلتا و در « اليه » به مضمر راجع است.

قوله: بالمثلّثة: يعنى با ثاء سه نقطه.

قوله: فهما كابنين و ابنتين: ضمير « هما » به « اثنين » و « اثنتين » عود مى‌كند.

قوله: بالموحّدة فيهما: كلمه « موحّده » يعنى باء يك نقطه و ضمير در « فيهما » به ابنين و ابنتين راجع است.

قوله: سواء افردا: كلمه « افردا » بصيغه تثنيه مجهول، ضمير نائب فاعلى به اثنان و اثنتان راجع است.

و مقصود از « افراد » افراد در مقابل تركيب و اضافه است چه آنكه براى مفرد چهار اطلاق مى‌باشد:

1- افراد در مقابل تثنيه و جمع.

2- افراد در مقابل اضافه.

3- افراد در مقابل تركيب.

4- افراد در مقابل جمله.

متن: «34»

تجزيه و تركيب‌

تخلف: فعل مضارع معلوم.

الياء: فاعل براى تخلف.

فى جميعها: « فى جميع» جارّ و مجرور، متعلّق است به « تخلف » و « ها »