در آن جايز است باين شرح:

1- رّ: بضمّ هردو.

2- ردّ: بضمّ راء و فتح دال.

3- ردّ: بضمّ راء و كسر دال.

ولى هرسه فرع بوده و اعتبارى بآنها نيست و مناط حكم همان صيغه اصلى يعنى « اردو » مى‌باشد.

تعريف اعراب و اقسام آن‌

شارح گويد:

طبق آنچه مصنّف در كتاب تسهيل آورده اعراب عبارتست از كيفيّتى كه براى بيان مقتضاى عامل آورده مى‌شود پس مى‌توان در تفسير آن گفت:

اعراب مبيّن مقتضاى اعراب است اعمّ از آنكه مبيّن مزبور حركت باشد نظير:

جاء زيد (آمد زيد) كه حركت (؟؟؟) بيان مى‌كند مقتضاى « جاء » رفع است.

يا حرف باشد مانند:

رأيت اباه (ديدم پدرش را) كه « الف » بيان مى‌كند مقتضاى « رأيت » نصب مى‌باشد.

يا سكون بوده مانند:

لم يضرب كه « ؟؟؟ » بيان مى‌كند مقتضاى « لم » جزم است.

يا حذف باشد مانند:

لم يرم كه حذف (ياء) از آخر « يرم » بيان مى‌كند مقتضاى « لم » جزم است و آن بحذف لام الفعل مى‌باشد.

و بهرتقدير اعراب برچهار نوع است:

رفع، نصب، جرّ، جزم.