كه برخى از اين چهار تا بين اسم و فعل مشترك بوده و بعضى اختصاص بيكى از ايندو داشته كه مصنّف در شرح اين اقسام و احكامشان با متن بعدى اشاره كرده كه انشاء اللّه بيان خواهد شد.

قوله: انّ البناء على الفتح و السّكون يكون فى الثّلاثة:

اسم مبنى برفتح مانند: اين.

اسم مبنى برسكون مانند: كم.

فعل مبنى برفتح مانند: ضرب.

فعل مبنى برسكون مانند: اضرب.

حرف مبنى برفتح مانند: واو عاطفه.

حرف مبنى برسكون مانند: اجل.

قوله: و على الكسر و الضّمّ لا يكون فى الفعل: يعنى بناء بركسر و ضمّ تنها در اسم و حرف مى‌باشد.

اسم مبنى بركسر مانند: امس.

اسم مبنى برضمّ مانند: حيث.

حرف مبنى بركسر مانند: لام حرف جرّ.

حرف مبنى برضمّ مانند: منذ.

قوله: هذا: يعنى خذ ذا.

قوله: فيها مشترك: ضمير در « منها » به انواع اعراب راجع است.

متن: «23»

تجزيه و تركيب‌

الرّفع: مفعول مقدّم بر « اجعلن » مى‌باشد.

و النّصب: معطوف است به « الرّفع ».