در حالت رفعى كه رفع فعل به ثبوت نون است در اينجا بتقدير نون يعنى نون تثنيه و جمع و مفرد مؤنّث مخاطبه مى‌باشد و در حالت نصبى و جزمى بتقدير اسقاط آنها است مثلا وقتى گفته مى‌شود:

لن يضربنّ يا لن يضربانّ يا لن تضربنّ.

نصب اين سه فعل به تقدير اسقاط نون‌هاى تثنيه و جمع و مفرد مخاطبه مى‌باشد چنانچه در صورت جزم و دخول « لم » نيز چنين مى‌باشد.

قوله: فان لم يعر منها: ضمير در « لم يعر» به مضارع و در « منها » به نون اناث عود مى‌كند.

قوله: بنى لما تقدّم: ضمير نائب فاعلى در « بنى » بفعل مضارع راجع است و مقصود از « ما تقدّم» معارضه كردن خاصيّت فعل با شباهت مضارع با اسم مى‌باشد.

قوله: و بنائه على السّكون: ضمير در « بنائه » به مضارع راجع است.

قوله: حملا على الماضى المتّصل بها: ضمير در « بها » به نون اناث راجع است.

قوله: لانّهما يستويان: ضمير تثنيه به ماضى و مضارع راجع است.

قوله: فى اصالة السّكون و عروض الحركة فيهما: ضمير در « فيهما » به ماضى و مضارع راجع مى‌باشد.

متن: «21»

تجزيه و تركيب‌

كلّ: مضاف، مبتداء.

حرف: مضاف اليه.

مستحقّ: خبر است براى مبتداء مذكور.

للبناء: جارّ و مجرور، متعلّق است به « مستحقّ ».