و امّا بعقيده شيخ الرئيس مثال مذكور را مى‌بايد چنين معنا نمود :

هر ذاتى كه وصف « ج » بودن بر آن فعليّت داشته باشد بالامكان « ب » بر آن صادق است و عكس اين قضيّه بايد چنين باشد :

بعضى از ذوات كه وصف « ب » بودن بر آن بالفعل ثابت است بالامكان « ج » هستند .

در حاليكه جاى ترديد نيست كه بعقيده شيخ الرئيس از صدق اصل صدق عكس لازم نمى‌آيد .

حاشيه : مثلا : اذا فرض انّ مركوب زيد بالفعل منحصر فى الفرس صدق « كلّ حمار بالفعل مركوب زيد بالامكان و لم يصدق عكسه و هو انّ « بعض مركوب زيد بالفعل حماز بالامكان فالمصنّف لمّا اختار مذهب الشيخ اذا هو المتبادر فى العرف و اللّغة حكم بانّه لا عكس للممكنتين .

ترجمه : مثلا اگر فرض كرديم مركب‌سوارى زيد فعلا منحصر در اسب بوده و وى بغير از اين حيوان مركب ديگرى ندارد در اينجا صادق است بگوئيم :

هر حيوانى كه فعلا وصف حمار بودن بر آن صادق باشد ممكن است مركب‌سوارى براى زيد باشد .

در حاليكه عكس آن صحيح نيست يعنى اگر بگوئيم :

برخى از حيواناتيكه فعلا مركب‌سوارى زيد هستند ممكن است حمار باشند اين قضيّه صادق نيست زيرا فرض ما اين بود مركوب فعلى زيدد اسب است و ممكن نيست اسب حمار باشد .

پس از اين شرح مختصر معلوم شد بعقيده شيخ الرئيس قضيّه ممكنه چه ممكنه عامّه و چه خاصّه داراى عكس نيست و چون مصنّف نيز به عقيده شيخ متمايل شده و رأى وى را در كيفيّت ثبوت وصف عنوانى و براى موضوع پسنديده لاجرم در اينجا حكم به عدم ثبوت عكس در دو قضيّه ممكنه‌

آثار الباقية في شرح الحاشية، ص